Als wilde winden waaien
Om de diepten van mijn ziel
Zal ik niet meer kunnen draaien
Om wat mij nog nooit beviel

In de leegten, diep en stil
Zelfgekozen als mijn pad
Schijnbaar zonder eigen wil
Ligt wat ik ooit besloten had

Steeds heb ik geweten
Stilgehouden diep in mij
Nee, ‘k was het niet vergeten
Maar ik voelde me niet vrij

Verstrikt in mijn eigen netten
Ver weg was die laatste pas
Ik kan nu de stap gaan zetten
Mij herinneren hoe ik was

Wat ik al zo vele jaren
Heb gezien als utopie
Zal de wind voor mij gaan klaren
Zodat ik nu mijn waarheid zie