Het leven lijkt me steeds vaker een grote poppenkast, een schouwspel waarnaar ik kijk. Soms geamuseerd, maar steeds vaker met verbazing en ongeloof. Is dit spel nu echt de wereld waarin ik leef?

Als ik tegenwoordig mijn huis verlaat voelt het steeds vaker alsof ik in een hele andere wereld stap, een wereld die steeds verder vervreemd. Het voelt alsof ik daar geen onderdeel van uitmaak, maar hem als toeschouwer ervaar; als het ware in het oog van de storm sta waar de chaos mij niet raakt.
Toch zie ik ook de realiteit van anderen om mij heen en die kan en wil ik niet negeren. Ik zie de reacties, daden en meningen van het grotere deel van de samenleving waarvan velen zich schijnbaar willoos als marionetten laten bespelen door een overheid die op basis van twijfelachtige afwegingen onbegrijpelijke besluiten neemt.

Natuurlijk heb ik ook de waarheid niet in pacht, maar het aantal doctoren en wetenschappers dat wijst op en waarschuwt voor de grote gevolgen op alle vlakken van onze maatschappij groeit snel. De vragen over het waarom van de maatregelen stapelen zich huizenhoog op en blijven genegeerd worden door een overheid die ze soms zelfs afdoet als iets waar wij als burger niets mee te maken zouden hebben. De poppen zijn aan het dansen…
Het laat me denken aan een poppenkastspel met poppen die alleen maar een karikatuur zijn van wat ze zouden moeten vertegenwoordigen of buikspreekpoppen die alleen kunnen spreken wat anderen hen willen laten zeggen.

Maar waarom zien zo weinigen dit spel? Omdat zovelen zich laten meenemen in allerlei doemscenario’s gebaseerd op angst en daarmee zover van zichzelf verwijderd raken dat ze niet meer kunnen voelen wat voor hen persoonlijk een goede keuze zou zijn. En ik begrijp dat, maar tegelijkertijd zie ik ook de persoonlijke gevolgen zoals angst, depressie en moedeloosheid en dat vind ik triest.

Ik zie deze periode als een grote zuivering zowel op persoonlijk als wereldniveau waarin alles wat ons niet meer dient aan het licht komt en waarvan voorgoed afscheid genomen mag worden om uiteindelijk samen een nieuwe samenleving te kunnen creëren waarvan liefde, compassie en gelijkheid de basis zijn. Dat gaat natuurlijk niet in een handomdraai, maar ieder van ons heeft nu al mogelijkheden om dat in het eigen leven en misschien al op grotere schaal te leven.
Ik hoop dat steeds meer mensen zich hiervan bewust worden, het huidige spel gaan zien voor wat het is en, ieder op zijn eigen manier, met liefdevolle moed en compassie voor ieder ander gaan meewerken aan de verandering die nodig is.

Wees de verandering die je wilt zien in de wereld!

Januari 2022